دویدن آهسته ( استقامتی)

وضعیت سر هنگام دویدن: سر با بدن در خط مستقیم قراردارند و هنگام دویدن نباید سر را به سمت عقب یا طرفین و یا جلو خم نمود زیرا با طی نمودن مسافتهای طولانی فشار زیادی به مهره های گردنی اعمال خواهد شد . 

وضعیت تنه: تنه در دویدنهای آهسته (دوهای استقامت) صاف و كشیده و عمود به زمین است و با افزایش سرعت دویدن تمایل رو به جلوی آن افزایش می یابد .

وضعیت دستها و شانه ها: شانه ها هنگام آهسته دویدن, آزاد و راحت و افتاده می باشند. زاویه آرنج با باز و حدود 90 درجه است و حركت نوسانی دستها به سمت مركز بدن انجام می شود. مقدار عقب آمدن دستها بگونه ای است كه مچ دست تا امتداد لگن به عقب حركت می كند. كف دست به سمت بدن و انگشتان به حالت نیمه بسته ولی بدون انقباض و انگشت شست روی دومین مفصل انگشت اشاره قرار می گیرد .

نحوه تماس پا با زمین: میزان بالا آمدن زانوها در دوهای آهسته كمتر از مقداری است كه فرد سریع می دود. فرود پا جلوتر از مركز ثقل بدن می باشد, بطوری كه ابتدا قسمت خارجی پاشنه و سپس كف پا و پنجه با زمین تماس پیدا می كند. هرچقدر سرعت دویدن افزایش یابد تماس پاشنه با زمین كمتر شده به طوری كه ابتدا, وسط كف پا با زمین تماس پیدا می كند. اگر سرعت همچنان افزایش یابد بطوری كه فرد با تمام سرعت خود بدود فقط سینه پا با زمین تماس پیدا می كند .

تكنیك دویدن در حداكثر سرعت

وضعیت سر و گردن: سر و گردن صاف و در امتداد تنه قراردارد. سر هیچ گونه حركتی به طرفین و بالا و پایین ندارد. نگاه به جلو دوخته می شود .

حالت شانه ها: حالت آنها تقریباً آویخته و آزاد و راحت و بدون حركات چرخشی به طرفین است .

حالت دستها: بازوان بطور موازی با هم به جلو و عقب تاب می خورند و به سمت داخل و خارج بدن نباید حركت نمایند. زاویه آرنج حدود 90 درجه است حركت دستها از مفصل شانه انجام می شود و آرنج ها نباید باز و بست شوند. هنگامی كه دست به سمت عقب بدن تاب می خورد مچ دست تا امتداد تاج لگن خاصره بالا می آید و هنگامی كه دست به جلو تاب می خورد مچ تا امتداد شانه ها بالا می آید .

حالت تنه: بدن كمی به سمت جلو تمایل دارد و عمود به زمین نیست و لگن خاصره بالا نگه داشته می شود .

وضعیت پاها: با توجه به اینكه سرعت یك فرد برابر است با تعداد گام برداری (تواتر) ضربدرطول گام وی بنابراین هنگام دویدن سرعت می بایست برای افزایش طول گام زانو را از جلو تا حدامكان بالا آورد بطوری كه ران با سطح افق تقریباً موازی شود .

تماس پا با زمین: اولین محل تماس پا با زمین با قسمت لبه خارجی سینه پاست و در مرحله تحمل وزن بدن تمام كف پا نیز با زمین تماس می یابد (درقهرمانان سرعت, پاشنه پا بالا نگه داشته می شود) باید توجه داشت فرود پا بر خلاف دوهای استقامت روی خط ثقل بدن می باشد . دانستن این نکته جالب است که تاثیر دویدن برای فردی که مثلا مسافت 1 کیلومتر را با یک سرعت یکسان و بدون توقف میدود، کمتر از فردی است که همین مسافت را به صورت تند و کند و بدون توقف بدود .

یکنواخت ندویدن  باعث میشود که حالت عضلات و ضربان قلب متغییر بوده در نتیجه بدن سوخت و ساز بهتری داشته  و چربی سوزی بیشتری خواهیم داشت.